پاورپوينت اختلال اضطراب جدايي

پاورپوينت اختلال اضطراب جدايي در 26 اسلايد بسيار زيبا و قابل ويرايش آماده ارائه با اسلايدشو با فرمت  pptx و رعايت تمامي استانداردهاي زبان فارسي

فهرست مطالب

مقدمه

اختلال اضطراب جدايي بر اساس راهنماي آماري تشخيصي اختلالات روانشناختي

معيارهاي DSM5 براي اختلال اضطراب جدايي

موضوعات تشخيصي مرتبط با فرهنگ

موضوعات تشخيصي مرتبط با جنسيت

سبب شناسي اختلال اضطراب جدايي

همه گيرشناسي اختلال اضطراب جدايي

اختلالات همراه اختلال اضطراب جدايي

درمان اختلال اضطراب جدايي

سير و پيش آگهي اختلال اضطراب جدايي

بخشي از متن

مقدمه

اختلال اضطراب جدايي (Separation Anxiety Disorder) نوعي اختلال روانشناختي است كه در آن، فرد به علت جدا شدن از خانه يا از افرادي كه به آنها وابستگي عاطفي زيادي دارد (پدر، مادر، پدر بزرگ، مادر بزرگ، فرزندان، و يا خواهران و برادران) به شدت مضطرب مي‌شود.

اختلال اضطراب جدايي بر اساس راهنماي آماري تشخيصي اختلالات روانشناختي

اضطراب جدايي مي‌تواند در جنبه‌هاي مختلف زندگي (مثلاً، در عملكرد تحصيلي يا اجتماعي) نابساماني شديد به وجود آورد.

توجه داشته باشيد كه اختلال اضطراب جدايي را نبايد با اضطراب جدايي اشتباه گرفت.

اضطراب جدايي يك مرحله‌ي رشدي طبيعي است كه در نوزادان سالم با دلبستگي از نوع امن روي مي‌دهد.

كودكان مبتلا به اختلال اضطراب جدايي، بعدها، با احتمال بيشتري به ADHD، اختلال دو قطبي، اختلال وحشت زدگي و يا ساير اختلالات مبتلا مي‌شوند.

اضطراب جدايي معمولاً در ۱۲ تا ۱۸ ماهگي روي مي‌دهد. اما اختلال اضطراب جدايي براي اولين بار معمولاً در سال‌هاي پيش دبستاني مشاهده مي‌شود.

اين اختلال ممكن است در هر سني آغاز شود، اما شروع آن در نوجواني و بزرگسالي نادر است

(يكي از معيارهاي DSM-IV شروع اين اختلال تا قبل از ۱۸ سالگي بود، اما در DSM-5 اين معيار حذف شده است).

اختلال اضطراب جدايي به صورت ترس يا شديد در مورد جدايي از خانه يا اشخاص دلبسته بروز مي‌كند.

اضطراب در اين افراد متناسب با سطح رشدي آنها نمي‌باشد. افراد مبتلا به اين اختلال در زمينه جدايي از اشخاص دلبسته اصلي، خانه، سلامتي يا مرگ اشخاص دلبسته‌ي اصلي و وقايع ناگوار براي خودشان بيش از اندازه و به طور مكرر اضطراب را تجربه مي‌كنند.

تنها ماندن در خانه و اتاق، تنها خوابيدن، رفتن به اردو، خوابيدن در خانه‌ي دوستان، موقعيت‌هايي است كه كودكان مبتلا به علت تجربه اضطراب از آن امتناع مي‌كنند. نشانه‌هاي جسماني هم در كودكان هم در بزرگسالان وجود مي‌آيد.

علائم اين اختلال در كودكان و نوجوانان كوچكتر از ۱۸ سال حداقل ۴ هفته و در بزرگسالان اغلب ۶ ماه بايد ادامه داشته باشد. و مانند ساير اختلالات روانشناختي بايد در زمينه‌هاي اجتماعي، شغلي، تصيلي و زمينه‌هاي مهم ديگر اختلال ايجاد كند.

كودكان خردسال، در مقايسه با كودكان بزرگ تر و نوجوانان، وقت بيش تري را با والدين مي‌گذرانند.

بنابراين، مواقعي كه امكان جدايي پيش مي‌آيد ممكن است در سناريوهاي مختلفي قرار داشته باشند، به اين صورت كه كودكان خردسال وقتي مي‌خواهند به مهد كودك يا كلاس اول بروند، كودكان بزرگ تر وقتي مي‌خواهند به اردوي يك هفته‌اي بروند.

بچه‌هاي سال‌هاي آخر دبيرستان زماني كه مي‌خواهند به كالج بروند و بزرگسالاني كه در دانشگاه يك شهرستان ديگر قبول شده‌اند يا براي كار به آن جا انتقالي گرفته‌اند، ممكن است اضطراب جدايي بسيار شديدي نشان دهند.

تعداد اختلالات اضطرابي كه تا نوجواني و بزرگسالي ادامه مي‌يابند بسيار اندك است.

و ...