پاورپوينت مكانيزم هاي گريز از آزادي اريك فروم

پاورپوينت مكانيزم هاي گريز از آزادي اريك فروم در 25 اسلايد بسيار زيبا و قابل ويرايش آماده ارائه با اسلايدشو با فرمت pptx و رعايت تمامي استانداردهاي زبان فارسي

فهرست مطالب

مقدمه

گريز از آزادي

مكانيزم هاي گريز رواني

خودكامگي يا اقتدار طلبي

ويرانسازي يا ويرانگري

پيروي كوركورانه

آزادي مثبت

بخشي از متن

مقدمه

زيباترين و زشت ترين گرايش ها، جنبه هاي تثبيت شده و زيستي انسان نيستند، بلكه آنها حاصل فرايندهاي اجتماعي هستند كه ما را به وجود مي آورند. اريك فروم(Erich Fromm) يك روانكاو با نگرش اجتماعي است. اهميت كار او در روان‌شناسي در تاكيد وي بر نيروهاي عظيم اجتماعي، تاريخي، فرهنگي و نقش آن‌ها در شكل‌دهي شخصيت است. او منحصرا يك روانكاو نبود بلكه از اطلاعات رشته‌هاي علمي ديگر چون تاريخ، جامعه‌شناسي و مردم‌شناسي در آثار خود بهره فراوان برد.

فروم همچون ارسطو آدمي را جانوري اجتماعي مي‌بيند كه نياز به ارتباط با انسان‌هاي ديگر در وي حالت غريزي دارد، بر مشاهدات اساسي فرويد تاكيد مي كند، از هگل و ماركس هم تأثير مي‌پذيرد و معتقد است كه تاريخ آدمي داستان تلاش براي آزادي است. وي در هيچ زمينه اي بدون قيد و شرط از اين استادان تبعيت نمي‌كند و سعي دارد با نقادي و استنتاجات تازه راه نويني بگشايد و تا آن‌جا‌ كه ممكن است بينش جديدي عرضه كند.

آزادي جز از راه بررسي تأثير متقابل عوامل رواني و اجتماعي و اقتصادي و سياسي و تاريخي بر يكديگر ميسر نيست. فهم قواي محركه اجتماع، وابسته به فهم قواي محر‌كه روان‌شناسي فردي است.

گريز از آزادي

عنوان اولين كتاب فروم، گريز از آزادي(The Fear of Freedom)، ديدگاه او را درباره وضعيت انسان نشان مي دهد: در تاريخ تمدن غرب، هر چه افراد آزادي بيشتري كسب كردند، احساس تنهايي، پوچي و بيگانگي بيشتري كردند. برعكس، هر چه افراد آزادي كمتري داشتند، احساس تعلق پذيري و امنيت آنها بيشتر بود.

فروم معتقد بود كه در قرن بيستم افراد بيشتر از هر دوران ديگري به ازادي دست يافتند و با اين حال از افراد قرنهاي گذشته احساس تنهايي، بيگانگي و پوچي بيشتري كردند.

شخصيت از ديدگاه اريك فروم، به طور عمده تحت نفوذ نيروهاي اجتماعي و فرهنگي است و هر دوي اين نيروها در چارچوب فرهنگ و نيروهاي جهاني كه در طول تاريخ، بشريت را تحت نفوذ داشته اند، بر فرد اثر مي‌كنند. وي هم چنين بر اين عقيده است كه مردم، طبيعت و ماهيت خود را مي‌آفرينند.

او با اين عقيده كه ما به صورتي منفعل به وسيله نيروهاي اجتماعي شكل داده مي‌شويم مخالفت مي‌ورزد و تاكيد مي‌كند كه ما خود نيروهاي اجتماعي را شكل مي‌دهيم، و اين نيروها، به نوبه خود، وارد عمل مي‌شوند تا بر شخصيت ما تاثير بگذارند. وي توجه خاصي به تاريخچه فرد و تاريخ نوع بشر و نقش آنها در شكل دهي شخصيت انسان دارد.

او همچنين مي‌گويد، نوع بشر به خاطر داشتن تاريخچه‌اي از احساس تنهايي، جدايي و بي‌اهميتي در رنج است. بنابراين نياز اساسي انسان اين است كه از احساس انزوا بگريزد، احساس تعلقي ايجاد كند و براي زندگي خود معنايي بيابد. انسان از يك سو براي بدست آوردن آزادي، با طبيعت و نظام‌هاي اجتماعي متحجر، مبارزه كرده است، و از سوي ديگر همين آزادي‌ها به احساس تنهايي و انزواي شديدي منجر شده است، و به اين ترتيب، انسان در عين حال مي‌كوشد كه از اين آزادي بگريزد.

اريك فروم قرون وسطي را به عنوان آخرين دوران ثبات، امنيت و احساس تعلق تلقي مي‌كند. در اين دوران آزادي فردي بسيار كم بود، زيرا نظام فئودالي جاي هر فردي را در جامعه به دقت مشخص كرده بود. شخص در نقش و پايگاهي كه در آن به دنيا آمده بود باقي مي‌ماند، تحركي وجود نداشت، چه اجتماعي و چه جغرافيايي، هر كس در مورد شغل و حرفه، آداب و رسوم اجتماعي، و حتي لباس پوشيدن حق انتخاب محدودي داشت. هر چيزي و هر كاري بوسيله طبقه اجتماعي اي كه فرد در آن زاده شده بود و به وسيله قوانين خشك سنتي قرون وسطي تعيين مي‌شد. اما مردم اگرچه آزاد نبودند به طور قطع منزوي و از يكديگر بيگانه نبودند. آن ساختار خشك اجتماعي جاي هر شخص را در اجتماع به روشني مشخص كرده بود. بنابراين، براي هيچكس در مورد اينكه به كي يا به كجا تعلق دارد، ابهامي وجود نداشت.

طغيان‌هاي اجتماعي اي كه بوسيله رنسانس، جهت اصلاحات انجام گرفت اين ثبات و امنيت را با گسترش دادن دامنه آزادي‌هاي مردم از بين برد. مردم از حق انتخاب و توان اعمال كنترل بيشتر به زندگي خود برخوردار شدند. اما اين آزادي‌ها به بهاي از دست دادن پيوندهايي كه احساس امنيت و تعلق خاطر ايجاد مي‌كردند به دست آمد. در نتيجه انسان‌ها با ترديدها و شك‌ها درباره معني زندگي و احساس بي ارزشي احاطه شدند.

و ...